ศักดินาอากาศ
#cut บทที่ ๑๗ แรก
มิ่งขวัญที่ร่างกายเปลือยเปล่าเม้มปากเป็นเส้นตรง อันมีสาเหตุมาจากความรุ่มร้อนในกายที่เริ่มทวีคูณเรื่อย ๆ มือเรียวเอื้อมไปเปิดก๊อกเพื่อเปิดฝักบัว สายน้ำเย็นไหลผ่านและไล้ไปตามผิวขาวผู้ดีของเขา กลิ่นทะเลของเมทที่อยู่นอกห้องราวกับเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาให้คนตัวขาวยิ่งทรมาน มิ่งขวัญกัดฟันกรอดจากนั้นจึงไล้มือลงไปยังต้นขาของตนที่มีน้ำเหนียวออกมาจำนวนมากปะปนไปกับสายน้ำจากฝักบัว มืออีกข้างพยายามยันกำแพงด้านหน้าเอาไว้แล้วครุ่นคิดว่าตนจะจัดการกับตนเองอย่างไร
ครืด.. เสียงเลื่อนประตูห้องน้ำดังขึ้น เพราะว่าเป็นวังที่ถูกสร้างมานาน จึงทำให้ประตูของอาคารอันเป็นเรือนหอชั่วคราวนั้นไม่สามารถลงกลอนได้ มิ่งขวัญหันไปตามต้นเสียงด้วยความประหลาดใจ แต่แล้วก็ยิ่งต้องตกตะลึงมากกว่า เมื่อเห็นสามีของตนเข้ามายังในห้องน้ำโดยที่ไม่ได้สวมใส่เสื้อผ้าอาภรณ์ใด ๆ
“พ.. พี่ภัทร” มิ่งขวัญพึมพำในลำคอ ดวงตาเย่อหยิ่งดูตื่นตระหนกไปเสี้ยววิ ก่อนที่สายตาจะเปลี่ยนเป็นหลุกหลิกเพราะทำตัวไม่ถูกนัก มันเป็นครั้งแรกของตนที่ได้เห็นร่างกายทั้งหมดของคนรัก ผิวใต้ร่มผ้าของคุณภัทรนั้นเป็นขาวอย่างลูกคนจีน ร่างกายกำยำที่ผ่านการฝึกหนักและใช้แรงเพราะอาชีพทหารยิ่งทำให้คนตัวขาวไม่กล้ามองตรง ๆ และไม่กล้าแม้แต่จะมองไปยังช่วงล่างด้วยซ้ำ คนตัวขาวจำต้องหันหน้าไปหากำแพงตามเดิม ในขณะที่คุณภัทรนั้นไม่ได้มีท่าทีอายสักเท่าไหร่ อีกทั้งยังปรี่เข้ามาประชิดตนจากข้างหลังด้วยซ้ำ
“เอ่อ.. พี่อาบน้ำด้วยนะครับ” คุณภัทรยิ้มบางและกระซิบลงข้างหูคนรัก จากตอนแรกที่คนตัวขาวนั้นเปียกปอนอยู่คนเดียว ในตอนนี้ก็มีอีกคนเข้ามายืนใต้ฝักบัวด้วยกันเสียแล้ว มิ่งขวัญจึงกลั้นใจหันหน้าไปประจันหน้ากับคนรักด้วยใบหน้าแดงจัด แม้จะเสียงน้ำกระทบพื้นจะดังมากสักเท่าไรแต่เสียงหัวใจของคนทั้งสองนั้นดังโครมครามเสียยิ่งกว่า
“…” มิ่งขวัญเขินจัดจนไม่สามารถพูดออกมาได้เป็นภาษา ทำได้เพียงพยักหน้าให้กับอีกฝ่าย บิดตัวไปมาเนื่องจากร่างกายไม่รักดีนั้นกำลังตีรวนแสดงจุดยืนอย่างชัดเจน แม้แก่นกายของคนตัวขาวจะยังไม่ได้แสดงออกถึงความต้องการ แต่ ณ ตอนนี้ตุ่มไตชมพูหวานบนหน้าอกกลับตั้งตระหง่านน่าอาย.. น่าอายจนมิ่งขวัญอยากจะขุดดินหนีให้รู้แล้วรู้รอด
เป็นกาฬวิฬาร์นั้นไม่ง่ายเอาเสียเลย
“พี่อยากให้เราทำความรู้จักร่างกายกันก่อน ต่อไปจะได้ไม่เขินกันมากนัก” คุณภัทรหัวเราะเล็ก ๆ พลางหยิบสบู่ก้อนมาลูบไล้ที่ตัวของคนรัก มือหนาของนายทหารหนุ่มลูบไล้ไปทั่วร่างคนตัวขาว ตั้งแต่ต้นคอ หัวไหล่ ช่วงท้อง จวบจบต้นขา โดยที่มิ่งขวัญก็ยินยอมแต่โดยดี
“ฮึก..” มิ่งขวัญสะดุ้งโหยงทันที เมื่อมือของคุณภัทรนั้นลงไล้ไปยังบั้นท้ายของตน ไม่ช้านิ้วเรียวของคุณภัทรก็สัมผัสวนกับปากทางช่องแคบด้านหลังเบา ๆ มิ่งขวัญแข้งขาอ่อนจนต้องยกแขนทั้งสองขึ้นจับไหล่ของคนรักเอาไว้ ใบหน้าหวานเบ้ปากด้วยความไม่พอใจเล็ก ๆ เพราะเหมือนจะจับได้ว่าอีกฝ่ายนั้นกำลังแกล้งตนเสียมากกว่า
“จนแต่งงานกันแล้วก็ยังดื้อไม่เปลี่ยน เหนอะหนะไปหมด” คุณภัทรหัวเราะขณะที่ลูบไปยังขาอ่อนด้านในที่เปียกไปด้วยน้ำหล่อลื่นที่ไหลลงมา แม้นายทหารหนุ่มจะตีหน้าซื่อแต่ใบหูเขากลับขึ้นสีจัดไม่ต่างกับภรรยา
“คำก็ดื้อ สองคำก็ดื้อ ตกลงพี่ภัทรรักมิ่งหรือไม่ล่ะครับ” มิ่งขวัญกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ผลข้างเคียงจากการฮีททำให้นึกพาลน้อยใจที่อีกฝ่ายไม่ยอมทำอะไร อีกทั้งยังตำหนิตนซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“รักครับ ดูซีงอนจนตาเขียวไปหมดแล้ว แต่ที่ประวิงเวลาไว้ก็เพราะกลัวมิ่งจะล้า..” คุณภัทรพึมพำ พลางจับมือของมิ่งขวัญมาวางบนแกนกายของเขาที่ตั้งตระหง่าน ใบหน้าหล่อที่เปียกปอนของชายหนุ่มนั้นอาจไม่ได้เปียกเพราะน้ำเพียงอย่างเดียว แต่คงจะเป็นเพราะเหงื่อจากการระงับอารมณ์ของคุณภัทรเช่นกัน
“…” มิ่งขวัญตาโต ไม่นึกว่าสามีจะจับมือของตนให้ไปสัมผัสส่วนนั้นของอีกฝ่าย มันแข็งราวหินแกร่ง เพื่อบ่งบอกว่าเจ้าของมันนั้นก็มีอารมณ์เฉกเช่นเดียวกัน คนตัวขาวลอบมองใบหน้าตัวเองในกระจกที่อยู่เลยร่างของสามีออกไป ตาของตนเปลี่ยนเป็นสีเขียวบ้างน้ำตาลเข้มบ้างเป็นระยะ ในขณะที่ใบหน้านั้นกลับเป็นสีแดงแจ๋ เรื่องหน้าอายเกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า และค่ำนี้ก็คงจะได้อายกันไปเสียหลาย ๆ ครั้ง
“แต่ตอนนี้พี่เปลี่ยนใจ มิ่งจะว่าอะไรพี่ไหมหากพี่–” คุณภัทรพูดไม่ทันขาดคำ มิ่งขวัญก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้นายทหารหนุ่มทันที คุณภัทรหลับตารับริมฝีปากของมิ่งขวัญ จากนั้นนายทหารหนุ่มจึงยกมือขึ้นเพื่อประคองใบหน้าของคนรัก ริมฝีปากของทั้งคู่บดเบียดกันเบา ๆ มันหวานหอมและนุ่มนิ่มเหมือนกับครั้งแรกที่ได้ลิ้มลองขนมปุยฝ้ายไม่ผิดเพี้ยน ไม่ว่าจะเคยจูบกันอีกสักกี่ครั้ง ความรู้สึกนี้มันก็ยังคงมีอยู่เสมอสำหรับคนตรงหน้า
“มิ่งอนุญาตครับ” มิ่งขวัญพึมพำหลังจากที่ผละจูบจากอีกฝ่าย เมื่อได้ยินเช่นนั้นคุณภัทรก็ก้มลงจูบคนเตี้ยกว่าอีกครั้ง ร่างกายเปลือยเปล่าของทั้งคู่เสียดสีกันไม่ต่างจากริมฝีปาก แรงกระตุ้นทำให้ยอดอกของคนตัวขาวรู้สึกเสียวซ่านจากเมื่อโดนผิวของคนรัก และน้ำจากฝักบัวไม่ได้เป็นอุปสรรคเลยสักนิด กลับกลายเป็นว่าสภาพที่เปียกโชกของทั้งสองฝ่ายนั้นกำลังยั่วยวนกันไปมา ทั้งรูปลักษณ์ที่น่าหลงใหลและกลิ่นกายหอมที่มีเพียงคุณภัทรและมิ่งขวัญที่รู้
“ไปที่เตียงกันนะครับ” คุณภัทรกดจูบลงที่ต้นคอของมิ่งขวัญ จากนั้นก็ยกภรรยาด้วยท่าเจ้าสาวโดยไม่ได้รีรอ คนตัวขาวยกมือขึ้นคล้องคอสามีเป็นระวิงเพราะกลัวตก แต่สุดท้ายก็ยอมแนบหน้าซบลงไปที่ต้นคอกลิ่นทะเลของคุณภัทรเสียโดยดี
มิ่งขวัญในตอนนี้พร้อมเสียยิ่งกว่าพร้อมที่จะมีคุณภัทรเป็นคนแรก
*****
คุณภัทรค่อย ๆ วางมิ่งขวัญลง โดยที่ให้มิ่งขวัญนั่งเอนหลังพิงหัวเตียง จากนั้นนายทหารหนุ่มก็ทิ้งตัวลงคร่อมอีกฝ่ายบนเตียง ไรผมที่เปียกชื้นและร่างกายขาวนั้นยิ่งทำให้สมองของชายหนุ่มขาวโพลนไปหมด ก่อนหน้านั้นเขาไม่นึกว่าตนนั้นจะมีวาสนาที่จะได้แตะต้องคนตรงหน้าเสียด้วยซ้ำ เขาค่อย ๆ ไล้มือลงบนร่างกายที่เปียกปอนของคนรักเพื่อไล่น้ำออกไป
“อ๊ะ..” ร่างกายและริมฝีปากของมิ่งขวัญนั้นสั่นระริกจากการสัมผัสของชายหนุ่ม ดวงตาสีเขียวเย่อหยิ่งของมิ่งขวัญในตอนนี้งามราวกับตาของแมวฝรั่งก็ไม่ปาน คุณภัทรเปลี่ยนจากไล่น้ำด้วยมือเป็นการก้มตัวเลียน้ำบนตัวของคนรัก เขาตวัดลิ้นร้อนที่ซอกคอขาวของมิ่งขวัญหลายต่อหลายครั้ง แล้วจึงไล่ลงมาที่ยอดอกสีหวานที่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้า นายทหารหนุ่มโลมเล้าตรงตุ่มไตเสียจนได้ยินเสียงครางหวาน ๆ ของมิ่งขวัญดังเล็ดลอดออกมา เมื่อเงยหน้ามองเขาจึงเห็นว่าขาทั้งสองข้างของคนรักนั้นแยกออกเพื่อเปิดทางให้เขาเต็มที่
“ถ้าเจ็บบอกพี่นะครับ” คุณภัทรยกยิ้มได้ใจเล็ก ๆ แล้วค่อย ๆ โน้มตัวจูบเจ้าของปากสีกุหลาบอีกครั้ง ในขณะที่มือของเขานั้นลูบวนยังช่องทางหวานด้านล่างเพื่อช่วยบรรเทาอาการ ในระหว่างที่คนรักกำลังให้ความสนใจกับการจูบ ชายหนุ่มก็ค่อย ๆ สอดนิ้วเข้าไปยังพื้นที่ต้องห้าม มิ่งขวัญยกบั้นท้ายขึ้นสะดุ้งเล็ก ๆ แต่เจ้าตัวก็ไม่ได้ให้สนใจมากนัก จนกระทั่งคุณภัทรนั้นสอดนิ้วที่สองเข้าไป ทำให้เจ้าของใบหน้าหวานถึงกับทำหน้าเหยเก แต่ถึงอย่างนั้นร่างกายช่วงล่างกับพยายามบดเบียดกับปลายนิ้วของคุณภัทร ด้วยความปรารถนาที่ต้องการจะถูกเติมเต็ม
“อือ.. พี่ภัทร..” มิ่งขวัญครางเบา ๆ แล้วจึงไล้มือลงไปจับส่วนหัวของแกนกายขนาดพอดีมือของตนเอง มือเรียวรูดมันขึ้นลงเพื่อปลุกเร้าอารมณ์ในขณะที่คนรักกำลังใช้นิ้วไปสำรวจด้านหลัง คุณภัทรเมื่อเห็นดังนั้นจึงจับมือของภรรยาออกจากแท่งเร้าอารมณ์ทันที แม้ว่ามันจะดูเย้ายวนเสียเขาอยากจะลงโทษอีกฝ่ายแต่ก็ต้องกลั้นใจเอาไว้ เพราะเขาคิดว่ามันเป็นหน้าที่ของเขามากกว่าที่จะเติมเต็มคนรัก
“หันหลังให้พี่หน่อยซีครับ” คุณภัทรกระซิบข้างหู และมิ่งขวัญก็นอนคว่ำไปกับที่นอนอย่างว่าง่าย นายทหารหนุ่มใช้มือทั้งสองข้างนวดคลึงไปที่บั้นท้ายกลมของคนรัก จากนั้นก็ใช้แรงจับให้มิ่งขวัญชันเข่าขึ้นเพื่อที่จะกระดกด้นให้ได้มุมที่พอเหมาะ เขาไม่แน่ใจนักว่าเขาจะเข้าไปเชยชมภายในของมิ่งขวัญได้ รอยแดงตรงช่องทางหวานยิ่งทำให้คุณภัทรนั้นกลัวว่าอีกฝ่ายจะฉีกขาดเสียก่อน คุณภัทรสอดนิ้วเข้าไปอีกครั้ง จากในทีแรกที่ได้เพียงสองนิ้ว ชายหนุ่มก็เริ่มเพิ่มเป็นสาม เขาตวัดนิ้วเรียวไปมาภายในพื้นที่พิเศษ
“อ๊ะ!” คนใต้ร่างร้องเสียงหลง เหมือนเป็นการบอกว่าคุณภัทรนั้นได้ไปสัมผัสโดนจุดกระสันเข้าให้ ชายหนุ่มเน้นไปยังจุดนั้นอีกครั้ง จนมิ่งขวัญเริ่มครางระงม คุณภัทรโน้มตัวลงไปเพื่อกอดปลอบคนรักทันที เขาถอนนิ้วออกแล้วจับให้มิ่งขวัญขึ้นมานั่งคร่อมตัวเขา หน้าของภรรยานั้นขึ้นสีแดงจัดจนคล้ายจะเป็นลม ริมฝีปากเจ่อของมิ่งขวัญตอนนี้กลับดูเร้าอารมณ์ในตัวเขาเสียยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด
“อืม..” คุณภัทรกัดฟันกรอดทันที เมื่อมิ่งขวัญขยับตัวขึ้นเหนือแก่นกายของเขาโดยที่เขายังไม่ทันได้ทำอะไร เหมือนกับภรรยาของเขาเองก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน และด้วยความที่อีกฝ่ายนั้นคือมิ่งขวัญผู้ใจเด็ด จึงทำให้อีกฝ่ายที่เปลี่ยนมาอยู่บนนั้นจัดการปรนเปรอตนเอง ชายหนุ่มเหม่อมองใบหน้าหวานที่เจ็บระคนสุขด้วยความหลงใหล ภายในของมิ่งขวัญมันยิ่งทำให้เขารู้สึกดีราวกับล่องลอยในความฝัน มันปลุกเร้าและตอดรัดเสียจนเขาอยากปลดปล่อยซ้ำแล้วซ้ำเล่า นายทหารหนุ่มค่อยจับบั้นท้ายกลมของคนรักขึ้นลงเป็นจังหวะเนิบ ๆ ให้คล้ายกับว่าอีกฝ่ายนั้นกำลังขี่ม้าอยู่จะได้คุ้นชินและไม่เจ็บนัก
“…” เจ้าของใบหน้าหวานก้มมองเขาด้วยน้ำตานองหน้าแล้วส่งยิ้มให้กับเขา เพียงแค่มองตาก็พอจะรู้ว่าต่างฝ่ายต่างอยู่ในห้วงแห่งความสุขและยินดี คุณภัทรยกแขนขึ้นโอบตัวของมิ่งขวัญเพื่อกอดอีกฝ่ายเอาไว้ เขาหอมดอมดมกลิ่นดอกพุดซ้อนเสียจนพอใจ จากนั้นจึงจูบไล่น้ำตาที่แก้มของภรรยา
“ไม่เจ็บใช่ไหม” คุณภัทรถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ เขาไม่ได้กระแทกกระทั้นสะโพกแต่ปล่อยให้อีกฝ่ายโยกตัวไปตามใจตนเอง เพื่อที่จะได้ปรับตัวกับแก่นกายของเขาได้
“ม.. ไม่เจ็บ” มิ่งขวัญตอบกลับทั้งที่ใบหน้าแดงจัดเปลี่ยนเป็นซีดเซียว ในตอนนี้ทั้งสองไม่ได้เขินอายร่างกายที่เปลือยเปล่าของกันและกันอีกต่อไป แต่กลับขวยเขินกับสิ่งท่าทางของกันและกันเสียมากกว่า ต่างฝ่ายต่างมองหน้ากันแล้วหัวเราะทั้งน้ำตา คุณภัทรเองก็ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าตนเองนั้นก็พลอยน้ำตาไหลตามภรรยาไปด้วย จนกระทั่งมิ่งขวัญยกมือขึ้นมาปาดน้ำตาให้
“คนเก่งของพี่” คุณภัทรยกมือขึ้นจับใบหน้าหวานของคนรักจากนั้นเขาก็พลิกตัวให้มิ่งขวัญไปนอนอยู่ด้านล่างแทน แม้ว่าร่างกายของเขาและคนรักนั้นยังเชื่อมกันอยู่ก็ตามที ทั้งสองนิ่งเงียบมองตากันและกันไปครู่หนึ่ง ก่อนที่คุณภัทรจะก้มลงจูบที่ต้นคอของมิ่งขวัญอีกครั้ง และครั้งนี้เขาไม่ได้เพียงแค่จูบธรรมดา แต่กลับใช้ปากดูดคลึงผิวขาวของคนรักจนเกิดรอยแดง ขณะเดียวกันเขาก็โยกสะโพกสวนกับคนใต้ร่างเรื่อย ๆ แต่พยายามให้รุนแรงน้อยที่สุด เมื่อชายหนุ่มรู้สึกได้ถึงมือเรียวของคนรักที่ค่อย ๆ ลูบศีรษะของเขาขณะจุมพิตที่ต้นคอ เขาจึงหยุดแล้วจ้องไปที่ใบหน้าของคู่ชีวิตตนเอง
“ข.. ขอบคุณนะที่รักมิ่ง” คนตัวขาวยิ้มบางแล้วกล่าวกับสามี
“ชีวิตพี่เป็นของมิ่งตั้งแต่วันที่เราเจอกันแล้วรู้ไหม” คุณภัทรโน้มตัวลงหอมแก้มคนรักฟอดใหญ่ เขากัดฟันเล็ก ๆ เพราะปวดหนึบกับส่วนอ่อนไหวด้านล่างที่ตอนนี้พร้อมสำหรับปลดปล่อยเต็มที
“มิ่งเองก็เช่นกัน เป็นของพี่ภัทรตั้งแต่วันนั้น..” น้ำตาของผู้เป็นภรรยาไหลเป็นสาย พลันทำให้ชายหนุ่มนึกภาพในวัยเด็กขึ้นมา เด็กน้อยคนที่จูงมือเขาไปนั่งเล่นในสวน ณ ตอนนี้ก็กลายมาเป็นภรรยาที่เขารักสุดหัวใจ
“เป็นของพี่ตลอดไปนะมิ่ง” คุณภัทรยิ้มเผยให้เห็นเขี้ยวแหลมตามสัญชาตญาณของอันฬาผู้พร้อมจะตีตรากาฬวิฬาร์ ดวงตาของเขาเป็นสีฟ้าน้ำทะเลอีกครั้ง
“ตลอดไปครับ—” มิ่งขวัญยิ้มรับแล้วยกมือขึ้นคล้องคอคุณภัทรให้โน้มลงมาที่ต้นคอของตน คุณภัทรกัดลงไปที่ต้นคอซ้ายของคนรักอย่างจมเขี้ยว เมื่อเขารู้สึกได้ถึงคาวเลือดในปากเขาจึงรีบถอนออกด้วยความกังวลใจ ในขณะเดียวกับแก่นกายของเขาก็ขยายใหญ่และเริ่มการน็อทในตัวของคนรัก จนทำให้มิ่งขวัญครางระงมด้วยความเจ็บระคนสุข และด้วยเหตุนี้จึงทำให้มวลกลีบดอกไม้บนเตียงกระจายไปทั่ว ไม่นานคนตัวขาวก็ปลดปล่อยออกมาจนเปรอะเปื้อนร่างกายของทั้งคู่
“ไม่เป็นไรนะครับ พี่อยู่นี่” คุณภัทรพลิกตัวให้คนรักขึ้นมานอนบนตัวของเขาอีกครั้ง มิ่งขวัญจึงกอดคุณภัทรเอาไว้แน่นขณะถูกน็อท ชายหนุ่มพยายามปลอบอีกฝ่ายด้วยการลูบศีรษะพลางกดจูบ เขามองไปที่รอยตีตราที่เขาเพิ่งสรรค์สร้างอย่างโล่งใจ เพราะบริเวณนั้นเขาเคยศึกษามาว่าจะเจ็บน้อยที่สุด และมันก็ไม่ได้เหวอะหวะมากจนน่ากลัว แต่อีกสิ่งที่คุณภัทรรู้สึกได้ชัดที่สุดนั่นก็คือ ณ ขณะนี้กลิ่นของเขาและมิ่งขวัญนั้นได้หลอมรวมกันแล้ว เหมือนดังคำบอกเล่าจากลูกพี่ลูกน้องของตน
กลิ่นทะเลที่หลอมรวมกับกลิ่นพุดซ้อน
“…” มิ่งขวัญไม่ได้ตอบอะไรเพียงแต่ผงกศีรษะเล็ก ๆ แล้วจึงแนบหน้าลงที่หน้าอกของคุณภัทร ดวงตาเริ่มแสดงถึงความเหนื่อยล้า และต้องการที่จะพักผ่อน คุณภัทรเองที่เพิ่งเคยหลับนอนและน็อทครั้งแรกก็อดที่จะเขินกับตนเองไม่ได้ที่ทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดีกว่าที่คิด เว้นเสียแต่ว่าตัวเขานั้นดูท่าจะน็อทนานไปหน่อย หากเป็นเช่นนี้เขาเองก็อดคิดไม่ได้ว่าภรรยาคงมีบุตรสมใจในเร็ววัน
“มิ่งอยากมีลูกกี่คนกันหรือครับ” คุณภัทรกระซิบถามมิ่งขวัญ ใช่ว่าเขาจะไม่ได้สังเกตว่าอีกฝ่ายนั้นดูจะตื่นเต้นและใคร่รู้เรื่องการตั้งครรภ์ เพราะก่อนจะถึงวันแต่งงาน คนตัวขาวเอาแต่พูดถึงเรื่องเพื่อนของตนเองที่กำลังตั้งครรภ์
“สองคนล่ะมังครับ” มิ่งขวัญตอบด้วยน้ำเสียงเหนื่อยอ่อน
“เช่นนั้นพี่ต้องขยันแล้วซี” คุณภัทรพูดติดตลก
“พี่ภัทรเป็นคนเช่นนี้ซีนะครับ” มิ่งขวัญถึงกับเงยหน้ามองอีกฝ่ายด้วยใบหน้าขึ้นสี คงพอจะเข้าใจว่าขยันที่ว่าไม่ได้หมายความว่าทำมาหากินแต่เป็นขยันอย่างอื่น คนตัวขาวทุบอกสามีเบา ๆ ด้วยความหมั่นไส้ แต่ก็ต้องถูกลงโทษด้วยการถูกหอมฟอดใหญ่
เมื่อรู้สึกได้ว่าการน็อทจบลงแล้ว คุณภัทรจึงนำแกนกายของตนออกจากช่องทางของคนรักเสีย ชายหนุ่มตั้งใจจะลุกขึ้นไปหาผ้ามาทำความสะอาดตัวให้คนรัก แต่พอเห็นว่าอีกฝ่ายผล็อยหลับบนตัวเขาไปแล้ว คุณภัทรจึงปล่อยให้ทุกอย่างเป็นเรื่องของวันพรุ่งแทน
“ฝันดีนะครับ แม่ของลูกพี่” คุณภัทรพูดยิ้ม ๆ แล้วจึงเอื้อมมือไปหยิบผ้าห่มมาห่มตัวเขาและภรรยาเอาไว้ คุณภัทรกอดมิ่งขวัญเอาไว้ราวกับว่าจะไม่มีวันคลาย ให้เหมือนกับคำว่าตลอดไปที่ได้สัญญากันเอาไว้
เป็นกระต่ายที่เป็นเจ้าของดวงจันทร์
เป็นท้องทะเลที่โอบกอดดอกไม้งามเอาไว้
เป็นภัทรดนัยที่รักมิ่งขวัญตลอดไป
*****
ต่อที่ Dek-D
chewiestar's 