#cut
“ช.. ช่วยโลภกับพี่อันได้มั้ย?”
คนตัวใหญ่คลี่ยิ้มกว้างเหมือนหมาตัวใหญ่ที่ได้รางวัลเป็นกระดูกชิ้นโต ผืนพนาจู่โจมลูกแมวยังไม่ทันได้ตั้งตัวด้วยการนั่งลงไปทาบกับคนตัวเล็กอย่างรวดเร็ว เพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำให้เขาประมวลผลได้เพียงว่าเขาต้องทำตามคำขอของคนรักเท่านั้น
ผืนพนาประกบริมฝีปากของตนกับสายนทีราวกับสัตว์ป่าที่หิวโหยและปลดกระดุมเสื้อเชิ๊ตของตัวเองที่ระเกะระกะแล้วโยนมันทิ้งไป สายนทีที่ดูตกใจในตอนแรกก็ให้ความร่วมมือด้วยการประสานแขนขึ้นมาคล้องคอผู้บุกรุกแล้วใช้ลิ้นเกี่ยวตวัดรับการมาเยือนจากสัมผัสอุ่นชื้นของอีกคน เมื่อยามที่ลิ้นหวานของทั้งสองได้สัมผัสกันคนตัวเล็กกว่าก็พลันรู้สึกมึนเมาไปกับรสแอลกอฮอลล์จากปลายลิ้นของคนตัวใหญ่
ทั้งสองผลัดกันแสดงความรักด้วยการแลกเปลี่ยนความหวานผ่านสัมผัสร้อนในโพรงปากอย่างไม่มีใครยอมใครจนเกิดเป็นเสียงอันน่าอาย ผืนพนาเริ่มย้ายกลับกลับไปจดจ่อกับซอกคอขาวของคนตัวเล็กอีกครั้ง สายนทียอมรับเลยว่ามันรู้สึกดีเหลือเกินจนถึงกับหลับตาเคลิบเคลิ้มไปกับทุกสัมผัสของคนบนร่าง แถมยังเผลอลูบไล้ฝ่ามือเล็กกับศีรษะของผืนพนาด้วยความเผลอไผล
ผืนพนาโอบอุ้มสายนทีให้ลุกขึ้นนั่งพลางจูบแก้มอีกคนไปฟอดใหญ่ แล้วจึงค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อชุดนอนของสายนทีออกอย่างเร่งรีบ เขาไม่ได้มีความอดทนมากนักเมื่อเห็นผิวขาวสะอาดของคนตรงหน้า เมื่อปลดกระดุมเสื้อของคนตัวเล็กออกจนหมด ผืนพนาก็แทบจะสติแตก ทั้งความรู้สึกหื่นกระหายและขวยเขินมันตีรวนกันไปเสียแทบสิ้นสติ คนตัวหนากลืนน้ำลายอึกใหญ่และครุ่นคิดว่าจะทำยังไงกับลูกแมวตัวนี้ดี จนกระทั่งลูกแมวที่สวมเสื้อเชิ้ตอันแสนรุ่มร่ามนั้นจู่โจมเขาก่อนด้วยการช้อนตามอง แล้วเอียงคอจูบเขาด้วยความโหยหา นั่นจึงทำให้ผืนพนารู้ว่าไม่ใช่แค่เขาที่ต้องการจะ ‘ทำ’ คนเดียว
“ขึ้นมานั่งบนตักผมได้มั้ยครับ?” ผืนพนากระซิบถามพลางจูบตอบ
“…”
แม้ว่าแสงไฟในห้องนั้นแสนจะน้อยนิด แต่ผืนพนาก็เห็นว่าคนตัวเล็กกว่ามีแววตาตื่นตระหนกระคนวูบไหวอย่างเห็นได้ชัด คนตัวเล็กไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่ค่อยๆ เขยิบตัวขึ้นไปนั่งบนตักของคนตัวใหญ่กว่าโดยที่ทั้งสองคนยังคงหันหน้าเข้าหากัน สายนทีเบะปากคว่ำลงเล็กน้อยเหมือนกับลูกแมวที่กำลังจะงอแงและต้องการการเอาใจใส่
“…”
“เชื่อใจผมมั้ย?”
“อือ.. รู้มั้ยว่าพี่อันรัก.. มากนะ”
“รู้ครับ”
ผืนพนาบรรจงจูบลงไปยังหัวไหล่ขาวของคนตัวเล็กที่โผล่พ้นจากเสื้อเชิ้ตตัวบางบนตัวของอีกฝ่าย เขาคลอเคลียสูดดมกลิ่นสบู่อ่อนๆ จากซอกคอของสายนทีอีกครั้งเพื่อให้คนที่นั่งอยู่เหนือกว่าโอนอ่อนไปตามความต้องการ คนตัวใหญ่ใช้มือหนาโอบลำตัวของคนตัวเล็กให้ชิดติดกับร่างกายของเขาเอง ร่างกายท่อนบนส่วนที่เปลือยเปล่าของทั้งคู่จึงแนบชิดกันจนสามารถรู้สึกได้ถึงอุณหภูมิร่างกายของอีกฝ่าย
เจ้าของไหล่กว้างเน้นโลมเลียที่ริมฝีปาก จนคนตัวเล็กเคลิบเคลิ้มไปกับรสหวาน แล้วจึงค่อยๆ รูดกางเกงนอนและกางเกงชั้นในของสายนทีออกไปอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ต่อหน้าเขาเหลือเพียงร่างขาวเปลือยเปล่าในเสื้อชุดนอนส่วนบนเท่านั้น ผืนพนาลอบมองไปยังจุดอ่อนไหวที่ลุกชันเต็มที่ของเจ้าลูกแมวที่เขาหลงไหล เขาค่อยๆ จับขาของคนด้านบนแยกออกให้ชันเข่าอยู่กับเตียงโดยมีเขานั่งใต้ร่าง สายนทีรู้สึกอับอายจนถึงกับกอดผืนพนาเอาไว้แน่น
“โอบแดนไว้นะครับ”
“อื้อ”
“ทนเจ็บหน่อยนะ”
“อ๊ะ.. ”
ผืนพนาเทโลชั่นจนปริมาณล้นมือลวกๆ แล้วค่อยๆ สอดนิ้วเข้าไปยังช่องทางหวานด้านหลังของสายนทีอย่างใจเย็น ร่างเล็กกอดเขาแน่นเข้าไปอีก ไหล่ของคนตัวบางสั่นเทิ้มเต็มไปด้วยความกลัวและความรู้สึกประหลาดที่มีสิ่งแปลกปลอมเข้ามาในร่างกาย
คนตัวใหญ่ใช้นิ้วเรียวสำรวจบริเวณร่างกายภายในของลูกแมวที่โอบกอดเขาอยู่ เมื่อเห็นว่าได้ทีพอจะเพิ่มจำนวนนิ้วเข้าไปได้อีกเขาจึงสอดนิ้วที่สองเพิ่มเข้าไปโดยไม่ถามไถ่เจ้าของร่างเลยสักนิด
“อ๊ะ! เจ็บ..”
“ชู่ว.. จูบแดนเร็วครับคนดี”
“อือ..”
สายนทีประกบริมฝีปากกับผืนพนาใต้ร่างอย่างว่าง่าย รู้เพียงแค่ว่าต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อลืมความเจ็บปวดจากทางด้านหลัง สายนทีไล่ลิ้นตวัดหาอวัยวะเดียวกันของอีกฝ่ายให้วุ่นแล้วร้องอื้ออึงในลำคอด้วยความเจ็บไปพลาง ผืนพนาเล็มปากล่างของอีกฝ่ายอย่างรู้งาน จากนั้นคุณเจ้าของห้องก็ใช้มือที่ว่างค่อยๆ ลูบกับแก่นกายอ่อนไหวของอีกฝ่ายโดยที่สายนทีนั้นไม่ทันได้ตั้งตัวจนคนตัวเล็กอดที่จะร้องครางออกมาไม่ได้
“แดน ย.. อย่าจับ..”
คนตัวเล็กกว่าครางเสียงกระเส่าด้วยความเสียวซ่านไปทั้งตัวจนขนลุกชันไปหมด ผืนพนาทำเกินไปที่จู่โจมทั้งด้านหน้าและด้านหลังแบบนี้ สติของคนตัวเล็กแทบจะขาดผึงเมื่อผืนพนาใช้มือรูดส่วนอ่อนไหวของเขาขึ้นลงเพื่อปลุกอารมณ์ เพราะมัวพะวงกับด้านหน้า เจ้าตัวจึงไม่รู้เลยว่าอีกฝ่ายนั้นสอดนิ้วที่สามเข้ามาแล้วตรงช่องทางหวานก็ตาม
“อ๊ะ! แดน อื้อ!”
“ชอบตรงนี้เหรอครับ?”
ผืนพนาคว้านปลายนิ้วของตัวเองเพื่อสำรวจในตัวคนที่อยู่ด้านบนอีกครั้งเพราะเหมือนว่าเขาจะค้นพบจุดที่ทำให้ลูกแมวของเขารู้สึกดีได้แล้ว สายนทีถึงกับโก่งสะโพกขึ้นรับทันทีที่ผืนพนากดเน้นย้ำยังจุดอ่อนไหวทางด้านหลังด้วยความรู้สึกดีอย่างประหลาดจนเขาบดเบียดร่างกายเข้ากับแผ่นอกของคนตัวใหญ่ไปหลายที รวมทั้งจุดอ่อนไหวของคนตัวเล็กเช่นกันที่เสียดสีกับหน้าท้องของคนตัวใหญ่เป็นการประท้วง
“อ๊ะ! พี่อันจะไม่ไหวแล้ว”
“อย่าขี้โกงเชียวครับ”
ผืนพนาไม่รอช้าปลดเข็มขัดของตนเองแล้วรูดซิปกางเกงของตนลงจนดูหมิ่นเหม่กึ่งใส่กึ่งถอดและจับแก่นกายใหญ่ของตนจดจ่ออยู่กับช่องทางหวานของคนที่อยู่บนร่างของเขา ผืนพนาค่อยๆ จับบั้นท้ายนิ่มของสายนทีลงมาเชื่อมต่อกับจุดแข็งขืนของตนเอง
“ฮึ!”
“อ.. อันเจ็บรึเปล่าครับ?” ผืนพนากัดฟันแน่นเพราะความบีบรัดจากช่องทางของคนตัวเล็ก
สายนทีส่ายหัวเป็นพัลวันแม้ว่าความจริงจะรู้สึกปวดมากก็ตาม ขนาดจริงที่เพิ่งเข้ามานั้นมีขนาดใหญ่กว่านิ้วทั้งสามเมื่อครู่มากโข จนคนตัวเล็กถึงกับพูดไม่ออก นัยด์ตากลมใสชื้นไปด้วยน้ำตาเล็กน้อยเพราะความชาจากบั้นท้ายคนตัวเล็กกว่าจึงก้มหน้าแนบไปกับไหล่กว้างของผืนพนา
“อะ.. อา..”
แต่แล้วความเจ็บปวดก็ถูกแทนด้วยความรู้สึกประหลาด หัวสมองของสายนทีขาวโพลนไปหมดจนไม่รู้ตัวว่าร่างกายของตนกำลังตอบรับคนข้างใต้ด้วยการกระเพื่อมอกแล้วโยกตัวบดเบียดสะโพกขึ้นลงบนตัวของผืนพนาเพื่อช่วยให้อีกฝ่ายมีความสุข
“อ.. อัน..”
“เข้ามา..”
สายนทีอ้าขาของตนให้กว้างกว่าเดิมแล้วเกร็งตัวกดบั้นท้ายลงบนกลางลำตัวของผืนพนาให้ลึกขึ้นอีกนิด เมื่อเจ้าตัวสัมผัสได้ถึงจุดที่รู้สึกดีที่อยู่ภายในของตัวเองในตอนที่ส่วนนั้นของผืนพนาเข้ามารุกล้ำ รู้เพียงแค่ว่าหากไม่เดินเกมต่อมันจะต้องจบ สายนทีรู้เพียงเท่านี้
“อันครับ..”
“อือ.. อยาก.. ลึกกว่านี้”
“อืม.. ว่าไงนะครับ?”
“แดนครับ พี่อันทำไม่ไหว ช่วยพี่อันนะ”
ผืนพนาใจแทบหล่นวูบเมื่อสายนทีร้องขอความช่วยเหลือจากเขา ทั้งท่าทางที่แสนยั่วยวน เสียงหอบกระเส่า ดวงตาใสที่รื้นน้ำ ไหนจะปากที่จะเผยออย่างไม่ตั้งใจเพราะความเสียวซ่านนั่นอีก คิดแล้วผืนพนาก็นึกฉงนใจว่าคนด้านบนไม่รู้เลยหรือไงว่าทำแบบนี้มันคือการยั่วกันชัดๆ
อย่าไปทำหน้าแบบนี้ให้ใครเห็นนะครับคุณหนูม่านฟ้า
คนตัวหนาบรรจงช้อนร่างบางให้นอนราบลงไปกับเตียงอย่างนุ่มนวลทั้งที่ร่างกายของทั้งสองยังเชื่อมต่อกันอยู่ แล้วตนจึงค่อยจัดท่าทางเพื่อสานต่อจากส่วนที่เหลือ เขาโน้มตัวแนบลงไปจูบปากบางของเจ้าลูกแมวขี้ยั่วอย่างต้องการเอาอกเอาใจ ผืนพนาสาบานว่าถ้าลูกแมวตัวนี้อยากได้ ไม่ว่าอะไรเขาก็จะหามาให้
เมื่อเห็นว่าผืนพนาทำตามคำร้องขอสายนทีเองก็ลูบไล้ที่หน้าท้องเป็นลอนของอีกฝ่ายอย่างพอใจแล้วส่งยิ้มให้กับผู้ควบคุมเกมว่าตนยังไหวอยู่
“ถ้าเจ็บกัดไหล่แดนเลยนะครับ”
“ไม่เอา เดี๋ยวแดนจะ.. อือ.. เจ็บ”
“อันจะได้ไม่เจ็บคนเดียวไงครับ”
“อือ.. มันเสีㅡ”
ผืนพนาลูบไล้คางของคนที่อยู่ใต้ร่างแล้วเริ่มขยับตัวเข้าออกถี่เพื่อเร่งเร้าอารมณ์ของตนให้สู่จุดสูงสุดก่อนที่สายนทีจะเจ็บไปมากกว่านี้และเพื่อให้ทั้งคู่ปลดปล่อยในเวลาไล่เลี่ยกัน สายนทีเมื่อโดนแรงกระแทกจากเอวสอบก็โอบกอดร่างของผืนพนาที่ตอนนี้เป็นฝ่ายอยู่ด้านบนไว้แน่น ผืนพนาบดเบียดรูดส่วนอ่อนไหวของตนเข้าออกกับร่างกายของคนตัวเล็กเป็นระยะโดยที่ริมฝีปากของเขาเองก็จดจ่ออยู่กับการโลมเลียยอดอกสีสวยของอีกฝ่ายแล้วไล่ลิ้นขึ้นไปถึงคอขาว
“อ๊ะ! แดน มันจะ..ไม่ไหว..”
“แดนก็เหมือนกันครับ”
“อึก.. แดน!”
“อืม..”
สายนทีฝังเขี้ยวลงไปที่ไหล่แกร่งของผืนพนาทันทีที่ถึงจุดปลดปล่อย ทั้งสองหลับตาลงด้วยความผ่อนคลายและรู้สึกดี คนตัวใหญ่เคลิบเคลิ้มจนลืมความเจ็บปวดที่ไหล่ไปเลยด้วยซ้ำ เขากัดฟันกรอดในลำคอพร้อมๆ กับขมวดคิ้วเพราะความสุขในการปลดปล่อย
เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว ผืนพนาก็ถอนแก่นกายตัวเองออกมาจากช่องทางหวานของคนตัวเล็กแล้วลูบไล้หน้าของคนที่นอนหอบอยู่ใต้ร่างอย่างอ่อนโยน คนตัวใหญ่ไล่จูบตามใบหน้าเล็กเป็นการไถ่ขอโทษที่เผลอปลดปล่อยไปในร่างกายของอีกคนและทำคนตัวเล็กระบมไปทั้งตัวแบบนี้
“เจ็บมากมั้ยครับคนเก่ง?”
“…”
ไม่มีคำตอบจากลูกแมวของผืนพนาที่นอนคว่ำไปกับเตียงกว้างแล้วแนบใบหน้าเรียวลงไปกับกองหมอนด้วยความเมื่อยล้าจากกิจกรรมเมื่อครู่
“ขอโทษนะครับ”
ผืนพนาเห็นดังนั้นเลยทิ้งตังลงไปนอนข้างๆ กับอีกคนแล้วเอื้อมแขนไปโอบกอดสายนทีให้มานอนซบยังแผ่นอกของตนเอง เขาค่อยๆ ลูบหลังเปลือยเปล่าของคนตัวเล็กด้วยความรู้สึกผิด
“แต่พี่อัน กะ..ก็รู้สึกดี แล้วแดน..”
“ครับ?”
“แดนรู้สึกดีมั้ย?”
“ดีมากเลยล่ะครับ”
“ค่อยยังชั่วเนอะ..”
สายนทีพยายามหลบตาเขา หากแต่ว่าคนตัวใหญ่ก็ลากมือไปสัมผัสปลายคางอีกคนให้เงยหน้าขึ้นช้อนมอง สายนทีกำลังซ่อนน้ำตาที่ไหลไปกับพวงแก้มใสแล้วยิ้มอย่างมีความสุขให้ เพราะสิ่งที่อยู่ภายในใจของสายนทีมาโดยตลอดสิ่งหนึ่งนั่นคือความกลัวว่าวันใดหากผืนพนาได้สัมผัสกับตัวตนของเขาก็คงอาจจะเปลี่ยนใจ และสำหรับคนร่างเล็กนั้นนอกจากครอบครัวแล้วการเสียผืนพนาไปคือเรื่องที่เขาเองจะยอมให้เกิดไม่ได้
“อัน.. ร้องไห้ทำไมครับ? เจ็บมากเหรอ?”
“เปล่า พี่อันนึกว่า.. นึกว่าแดนจะรังเกียจ”
“ผมรักอันจนจะบ้าตายอยู่แล้ว”
ผู้หมวดยิ้มเอ็นพลางลูบหัวเจ้าลูกแมวเหมียวของเขาก่อนจะกดจูบลงบนหน้าผากลงไปด้วยความรักใคร่แล้วกระชับอ้อมกอดให้แน่นกว่าเดิม
“แล้วทำไมก่อนหน้านี้ถึง..”
“แดนกลัวพี่อันเจ็บ”
“พี่อันไม่เจ็บ พี่อันก็รักแดนนะ”
ลูกแมวในอ้อมกอดของผืนพนาทำปากยู่ก่อนจะขึ้นไปนอนทับร่างของอีกคนด้วยความต้องการที่จะออดอ้อนคนตัวหนา ก็ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่เหมือนกันที่การได้อ้อนหมวดผืนพนากลายมาเป็นนิสัยหลักของสายนทีไปเสียแล้ว
เพราะความร่างใหญ่ของผืนพนาเขาจึงไม่มีปัญหาเลยหากลูกแมวจะขึ้นมานอนบนตัวเขา ผืนพนาสอดนิ้วเรียวเข้าไปในช่องทางหวานที่เปียกชื้นของคนที่อยู่บนตัวอีกครั้งอย่างระมัดระวัง แต่กระนั้นคนตัวเล็กกว่าก็ยังตกใจ
“อ๊ะ! เมื่อกี๊ยังไม่พอเหรอ”
“เปล่าครับ แดนแค่จะเอาน้ำออกให้ แฉะหมดแล้ว”
“…”
“ทะลึ่งนะเราอ่ะ”
“ใครกันแน่.. ”
คนตัวเล็กกว่ามุบมิบปากไม่พอใจแล้วก้มหน้างุดไปกับแผ่นอกของผืนพนาเพื่อให้อีกคนช่วยให้เขาสบายตัวผืนพนาเห็นแบบนั้นก็หัวเราะชอบใจที่คนตัวเล็กกว่าเงียบลงได้ แต่จริงๆ ก็อาจเป็นเพราะความเหนื่อยอ่อนเสียมากกว่า หลังจากที่เขาใช้ปลายนิ้วทำความสะอาดเจ้าลูกแมวเสร็จแล้วเขาจึงใช้จมูกหอมแนบลงไปยังกลุ่มผมสีเข้มของคนที่นอนซบเขาอยู่ด้วยความเอ็นดู
.
.
chewiestar's 